Jarenlang hebben ons pap en mam gewerkt op hun melkveehouderij aan de Bredasedijk in Bergeijk. In de Hei zoals de buurt heet verdienden boeren de kost aan de boorden van de Keersop. Vanaf onze boerderij keken we uit op de aangrenzende bosjes en de wuivende populieren langs de Looerheideweg. Van jongs af aan liepen we mee over het koeienpad om de koeien uit de wei te halen voor de dagelijkse melkbeurt. En in het voorjaar begeleiden we het jongvee via dat zelfde koeienpad op hun eerste reis van de stal naar de weilanden. Ik was een kind en wist niet beter, dan dat het nooit voorbij zou gaan.
Inmiddels vormt zich op de Bredasedijk een nieuw “koeienpad”. Het is een smaller, slingerend pad. Een pad ook met de nodige kuilen en hobbels. Gevormd door onze Herefords die van april tot november buiten lopen en het onbuigzame betonnen koeienpad dus links laten liggen. Het is een pad uitgesneden in het gras dat de onze koeien en hun kroost verleggen als zij een andere route vinden die beter past.
Het brede, rechte koeienpad hebben we dus verlaten, we zijn een nieuw weg ingeslagen. We hebben geen veestapel meer die via de melktransporteur iedere drie dagen in contact stond met de grote wereld. Bedrijven om ons heen zijn uitgebreid en gemoderniseerd, andere zijn gestopt. Het bosje is gegroeid, de wuivende populieren zijn gebleven.
De nieuwe weg is een nog een smal pad, we hebben nu een 15-tal Herefords. Enkele dartele kalveren hebben zich dit voorjaar al weer gemeld. Een slingerend pad ook. Het uiteindelijke doel, de lokale markt bestormen, staat op het netvlies. Het pad daar naar toe biedt een trip met hobbels, uitdagingen en nieuwe inzichten Een pad dus dat nog niet strak is vastgelegd en waar wij veel zin in hebben om dit samen te gaan vormen.
Met deze blog houden wij u graag op de hoogte hoe ons pad zich vervolgd. U bent van harte welkom om dit wandelend over het koeienpad te komen bekijken. Wij gaan de uitdaging in ieder geval aan dat dit niet voorgoed voorbij zal gaan.
Ben jr.